Allergikos
Είναι γνωστό ότι τα ατοπικά παιδιά έχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν λοιμώξεις, μπορεί να λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα ή να ακολουθούν περιοριστικές δίαιτες. Όλοι αυτοί θα μπορούσαν να είναι σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση αναιμίας. Υπάρχει όμως πράγματι αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης αναιμίας σε σχέση με τα μη ατοπικά παιδιά; Μια πρόσφατη μελέτη από τους Drury και συνεργάτες (JAMA Pediatr. 2015 Nov 30) η οποία βασίστηκε στην ανάλυση δεδομένων δύο μεγάλων πληθυσμιακών μελετών από τις Η.Π.Α. , προσπάθησε να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα. Συνολικά αναλύθηκαν δεδομένα από έναν πολύ μεγάλο αριθμός δεδομένων από την έρευνα NHIS, (1997-2013) πάνω σε 207.007 παιδιά και εφήβους και την έρευνα the National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES) (2014-2015) πάνω σε 30.673 παιδιά και εφήβους. Μετά από έλεγχο για ηλικία, φύλο, εθνικότητα, επίπεδο εκπαίδευσης, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο οι μελετητές βρήκαν ότι :
• Τα ατοπικά παιδιά είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να διαγνωσθούν με αναιμία σε σχέση με τα μη ατοπικά παιδιά της ηλικίας τους.
• Από την ανάλυση της βάσης δεδομένων NHIS, τα παιδιά με τροφική αλλεργία είχαν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να διαγνωσθούν με αναιμία. Ακολουθούν τα παιδιά με ατοπική δερματίτιδα, αλλεργική ρινίτιδα και άσθμα.
• Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων NHANES, τα παιδιά με ατοπική δερματίτιδα ήταν πιο πιθανό να έχουν αναιμία σε σχέση με τα μη ατοπικά παιδιά και ιδιαίτερα μικροκυτταρική αναιμία. Αντίθετα, η αλλεργική ρινίτιδα δεν φαίνεται να σχετίζεται με αναιμία.
Όπως παρατηρούν οι συγγραφείς, η αναιμία στα ατοπικά παιδιά μπορεί να είναι πολυπαραγοντική. Διατροφικοί περιορισμοί, χρόνια φλεγμονή, φάρμακα, μπορεί να προκαλέσουν αναιμία. Σχετίζεται η βαρύτητα της ατοπικής δερματίτιδας ή του άσθματος με τη σοβαρότητα της αναιμίας; Τα δεδομένα της συγκεκριμένης μελέτης είναι ανεπαρκή για να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα. Από τα εργαστηριακά δεδομένα που ήταν διαθέσιμα μόνο για τη μελέτη NHANES, η αναιμία είναι κυρίως μικροκυτταρική, ωστόσο δεν υπήρχε δυνατότητα να χαρακτηριστεί καλύτερα. Για να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα είναι απαραίτητες μελέτες που να περιλαμβάνουν δεδομένα πάνω στη βαρύτητα της αλλεργικής νόσου, τα φάρμακα, τη διατροφή καθώς και βιολογικούς δείκτες χαρακτηρισμού της αναιμίας.
Προς το παρόν, το συμπέρασμα που θα πρέπει να κρατήσουμε είναι σαφές: τα ατοπικά παιδιά θα πρέπει να ελέγχονται τακτικά για κλινικές και εργαστηριακές ενδείξεις αναιμίας.
