Allergikos
Νέα έρευνα τροποποιεί τις υπάρχουσες γνώσεις μας για τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Πειράματα στο Πανεπιστήμιο του Aarhus έδειξαν με ποιο τρόπο το σώμα κινητοποιεί ένα άγνωστο μέχρι στιγμής αμυντικό μηχανισμό κατά των ιών και των βακτηρίων. Τα πειράματα αυτά προσπαθούν επίσης να εξηγήσουν γιατί δεν αρρωσταίνουμε συνεχώς παρά την απανταχού παρουσία μικροοργανισμών
Πυρετός, μυαλγίες και συμπτώματα τύπου γρίπης είναι χαρακτηριστικά σημάδια ότι το ανοσοποιητικό σας σύστημα μάχεται εναντίον ιών και βακτηριδίων. Τα «δυσάρεστα» αυτά συμπτώματα προκαλούνται εκτός των άλλων και από την παραγωγή μιας ουσίας που ονομάζεται ιντερφερόνη, και η οποία καταπολεμά τους ιούς. Για πολλά χρόνια οι ερευνητές και οι γιατροί υπέθεταν ότι η ιντερφερόνη ήταν η πρώτη αντίδραση του οργανισμού, όταν δέχεται επίθεση από λοιμογόνους παράγοντες. Νεότερες όμως έρευνες έδειξαν ότι ο πρώτος αμυντικός μηχανισμός δεν είναι η ιντερφερόνη αλλά ένας άγνωστος μέχρι στιγμής μηχανισμός που ξεκινά πολύ νωρίτερα.
Η ανακαλυφθείσα αυτή ανοσολογική αντίδραση ενεργοποιείται όταν οι βλεννογόνοι του σώματος διαταράσσονται, από την διείσδυση ιών και βακτηριδίων που προσπαθούν να μολύνουν τον οργανισμό. Το ανοσοποιητικό σύστημα αναγνωρίζει τους εισβολείς και παράγει μια ουσία που «εξουδετερώνει» τους απρόσκλητους επισκέπτες. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται συνεχώς χωρίς αυτό να κοινοποιείται στο σώμα μας , δηλαδή χωρίς να γίνεται αντιληπτό και χωρίς να υπάρχει οποιοδήποτε σύμπτωμα. Εάν αυτή η πρώτη ανοσολογική αντίδραση δεν είναι επαρκής για να καταστείλει τον ιό, τότε η μόλυνση «εγκαθίσταται στο σώμα». Αυτό με τη σειρά του προκαλεί την επόμενη αντίδραση που περιλαμβάνει την παραγωγή ιντερφερόνης, η οποία όχι μόνο βοηθά στην καταπολέμηση του ιού, αλλά προκαλεί και συστηματικά συμπτώματα.
Η μελέτη αυτή δημοσιεύτηκε πολύ πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Nature Immunology και αλλάζει τον τρόπο που κατανοούσαμε μέχρι στιγμής το ανοσοποιητικό σύστημα («An innate antiviral pathway acting before interferons at epithelial surfaces» Nature Immunology (2015)).
Η μελέτη αυτή μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση του γιατί, αν και εκτιθέμεθα συνεχώς στους ιούς και στα βακτήρια που μας περιβάλλουν, δεν ενεργοποιείται κάθε φορά το σύνολο του ανοσοποιητικού συστήματος, κάτι που θα οδηγούσε σε συμπτωματολογία τύπου γρίπης.
Πειράματα που έγιναν σε ποντίκια με έλλειψη αυτού του πρώτου αμυντικού μηχανισμού, απέδειξαν ότι αυτά αρρωσταίνουν μόλις εκτεθούν στον ιό του έρπητα, ενώ τα φυσιολογικά ποντίκια παραμένουν υγιή.
Δεν γνωρίζουμε ακόμη την ακριβή σημασία αυτού του μηχανισμού, αλλά πιθανόν να μπορεί να εξηγήσει γιατί μερικοί άνθρωποι είναι περισσότερο ευπαθείς στις ιογενείς λοιμώξεις, όπως η γρίπη σε σχέση με άλλους. Το ίδιο μπορεί να ισχύει και για άλλες ιογενείς λοιμώξεις που ξεκινούν από τους βλεννογόνους όπως ο HIV ( ιός ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας) και ο HSV (Ιός του απλού έρπητα). Μόλις τώρα ξεκινά η χαρτογράφηση των μορίων που εμπλέκονται στο μηχανισμό αυτό. Όταν ολοκληρωθεί θα είναι δυνατόν να εντοπισθούν τα άτομα με «ανεπάρκειες» του συγκεκριμένου μηχανισμού, και να αναπτυχθούν νέες μορφές θεραπείας.
Περισσότερα μπορείτε να διαβάστε εδώ
