Allergikos
Η τροφική αλλεργία είναι μια δυνητικά επικίνδυνη και απειλητική για τη ζωή κατάσταση, λόγω του κινδύνου να συμβεί μια σοβαρή αλλεργική αντίδραση που ονομάζεται αναφυλαξία ή αλλεργικό shock. Μέχρι σήμερα, με εξαίρεση κάποιες προσπάθειες με ειδικά εμβόλια που βρίσκονται σε ερευνητικό στάδιο, η μοναδική θεραπεία της τροφικής αλλεργίας είναι η αποφυγή του υπεύθυνου τροφίμου.
Σκεφθείτε τώρα πόσο δύσκολή είναι η αποφυγή τροφίμων όπως το γάλα ή το αβγό: αυτές οι τροφές βρίσκονται κυριολεκτικά παντού! Και όσο προσεκτικός και αν είναι ο γονέας του παιδιού με τροφική αλλεργία, όσο σχολαστικά και να διαβάζει τα συστατικά στις συσκευασίες, το γάλα και το αβγό κρύβονται πολλές φορές με ψευδώνυμα μέσα σε διάφορα παρασκευάσματα. Για παράδειγμα ο όρος καζεϊνικό οξύ ή λακτόζη στα συστατικά υποδηλώνει την ύπαρξη γάλακτος ή ο όρος λεκιθίνη την παρουσία αβγού. Θα πει κανείς, εντάξει, ένα μωρό παιδί το ελέγχεις γιατί είναι συνέχεια στο σπίτι και η μαμά προσέχει τι του δίνει. Για σκεφτείτε τι γίνεται όταν το παιδί πρέπει να πάει στον παιδικό σταθμό? Εκεί που οι μικροί φίλοι ανταλλάσσουν μεταξύ τους τρόφιμα και ποτά, καμιά φορά πριν η παιδαγωγός καταφέρει να τα ελέγξει… Για τους γονείς των παιδιών αυτών η αγωνία μιας αναφυλακτικής αντίδρασης από τυχαία έκθεση στην απαγορευμένη τροφή είναι καθημερινή.
Το άγχος που βιώνουν αυτοί οι γονείς και σε ποιό βαθμό αυτό επηρρεάζει την ποιότητα ζωής τους ερευνήθηκε σε μια μελέτη στο πανεπιστήμιο Michigan των ΗΠΑ. Χρησιμοποιήθηκε ένα ειδικό ερωτηματολόγιο, σχεδιασμένο για τον προσδιορισμό του άγχους και ζητήθηκε από 305 γονείς παιδιών με αλλεργίες στο γάλα, το αβγό, το αράπικο φιστίκι και άλλους ξηρούς καρπούς να το συμπληρώσουν. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά: η ποιότητα ζωής των γονέων αλλεργικών παιδιών είναι σοβαρά αρνητικά επηρρεασμένη και μάλιστα υψηλότερη βαθμολογία- άρα περισσότερο άγχος- είχαν οι γονείς παιδιών με αλλεργία στο γάλα και το αβγό.
Ένα άλλο πολύ χρήσιμο συμπέρασμα της μελέτης είναι οτι ποσοστό μέχρι και 35% των γονέων δεν αναγνώριζε σωστά τα συμπτώματα της αναφυλακτικής αντίδρασης που συνέβη στο παιδί του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το παιδί να λαμβάνει είτε υπερβολική θεραπεία είτε, πράγμα χειρότερο, να υποθεραπεύεται (για παράδειγμα να μην χορηγείται η ενέσιμη αδρεναλίνη, που είναι η σωστή θεραπεία της αναφυλαξίας).
Οι συγγραφείς καταλήγουν οτι αφού το γάλα και το αβγό, όπως και οι ξηροί καρποί, μπορεί να είναι παρόντες σε πολλά τρόφιμα ως “κρυμμένα” αλλεργιογόνα, η λύση για να αποφορτιστούν οι γονείς από το άγχος μιας αναφυλαξίας είναι να εκπαιδευθούν κατάλληλα στην αναγνώριση των συμπτωμάτων και την αντιμετώπιση αυτής της πολύ σοβαρής αντίδρασης. Αυτό γίνεται μόνο σε συνεργασία με τον ειδικό αλλεργιολόγο και είναι μια εκπαίδευση συνεχής μέσα στο χρόνο μέχρι να περάσει η αλλεργία (πράγμα που συμβαίνει σε ποσοστό μεγαλύτερο του 80% για τα παιδιά με αλλεργία στο γάλα και το αβγό). Ο γονέας πρέπει να έχει πάντα μαζί του ένα γραπτό πλάνο αναγνώρισης και αντιμετώπισης της αναφυλαξίας που χορηγείται από τον αλλεργιολόγο. Αυτό το πλάνο σε συνδυασμό με την αυτοενιέμενη αδρεναλίνη, που επίσης πάντα πρέπει να υπάρχει κοντά στο παιδί, είναι η καλύτερη λύση για την ανακούφιση των γονέων που έχουν παιδιά με τροφικές αλλεργίες.
