Οι μέλισσες και οι σφήκες ονομάζονται υμενόπτερα και το δηλητήριο τους περιέχει αρκετά διαφορετικά αλλεργιογόνα.
Η αλλεργία στα υμενόπτερα είναι συχνή, ειδικά στους πληθυσμούς που ασχολούνται επαγγελματικά με τη μελισσοκομία. Υπολογίζεται ότι το ποσοστό των ευαισθητοποιημένων ανθρώπων στο γενικό πληθυσμό είναι 10-30%, ενώ στους μελισσοκόμους αυτό ανεβαίνει στο 30-60%. Τα τσιμπήματα των υμενοπτέρων στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι αθώα και προκαλούν μόνο μικρή ερυθρότητα με οίδημα τοπικά και ήπια φαγούρα που συνήθως υποχωρούν πολύ γρήγορα.
Αυτό δυστυχώς αλλάζει αν κάποιος είναι αλλεργικός. Οι αντιδράσεις σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να είναι από ελάχιστες έως επικίνδυνες για τη ζωή κάτι που εξαρτάται από το βαθμό ευαισθητοποίησης (δηλαδή το πόσο αλλεργικός είναι κανείς). Για αυτό το λόγο ένα τσίμπημα μπορεί να προκαλέσει από απλή τοπική ερυθρότητα και πρήξιμο έως αναφυλαξία και αναφυλακτικό/αλλεργικό shock. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο ένας άνθρωπος ανά 2.000.000 πεθαίνει από τσίμπημα μέλισσας ή σφήκας ˙ στις ΗΠΑ κάθε χρόνο 40-100 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους. Επιπλέον, το είδος της προηγούμενης αντίδρασης είναι ενδεικτικό του είδους της επόμενης. Έτσι σε περίπτωση πρόκλησης μεγάλης, αλλά μόνο τοπικής, αντίδρασης η πιθανότητα αναφυλαξίας στο μέλλον είναι λιγότερο από 10%,. Αν όντως κάποιος εμφανίσει σοβαρή αντίδραση (δηλαδή αλλεργικό shock) μετά από τσίμπημα μέλισσας ή σφήκας, έχει πιθανότητα μεγαλύτερη από 50% να κινδυνεύσει το ίδιο ή και περισσότερο σε επόμενο τσίμπημα. . Αυτό επιβάλλει και την ανάλογη, εξατομικευμένη θεραπευτική αντιμετώπιση.
Για την ταξινόμηση-ονομασία των υμενοπτέρων του ελληνικού χώρου πατήστε εδώ. Για την επιστημονική ταξινόμηση-ονοματολογία των υμενοπτέρων πατήστε εδώ
Εικόνες διαφόρων υμενοπτέρων μπορείτε να δείτε στην παρακάτω photo gallery