ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΝΑΦΥΛΑΞΙΑΣ

Η αναφυλαξία και το αλλεργικό σοκ αποτελούν την πιο επικίνδυνη κατάσταση που μπορεί να βιωθεί στα πλαίσια των αλλεργικών νοσημάτων. Δύο είναι οι άξονες που πρέπει απαρέκλητα να τηρούνται προκειμένου η δυνητικά επικίνδυνη για τη ζωή αυτή κατάσταση κατά το δυνατόν να αποφευχθεί: πλήρης ενημέρωση του ασθενούς και παροχή οδηγιών για την ενδεχόμενη αντιμετώπιση.

Ενημέρωση του ασθενούς

Πρωτίστως ο ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει τι είναι αναφυλαξία, ποια συμπτώματα είναι προάγγελοι ή ενδεικτικά επικείμενης αναφυλαξίας και ποιες καταστάσεις μοιάζουν με αναφυλαξία αλλά ουσιαστικά δεν είναι. Κατόπιν, άμεσα συνυφασμένο με τα παραπάνω, πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά το αλλεργιογόνο και τα συγγενικά προς αυτό που του προκαλούν αλλεργία, ώστε με συγκεκριμένες συμπεριφορές να τα αποφεύγει. Ο αλλεργιολόγος είναι αυτός που οφείλει να του δώσει όλες αυτές τις πληροφορίες, να τον ενημερώσει για τους κρυφούς κινδύνους και να καταστρώσει πλάνο, αν είναι δυνατόν, για την σε βάθος χρόνου θεραπεία. Περισσότερα σχετικά με την αναφυλαξία και το αλλεργικό σοκ θα βρείτε εδώ.

Αντιμετώπιση

Όσο καλά πληροφορημένος ωστόσο και να είναι ο ασθενής, όσο και να προσπαθεί να αποφύγει την έκθεσή του στο επικίνδυνο αλλεργιογόνο, πολλές φορές αυτό μπορεί να μην είναι πάντα εφικτό. Η ταχύτητα εξέλιξης μιας αναφυλακτικής αντίδρασης είναι πολλές φορές πολύ μεγάλη. Γι’αυτό, ο ασθενής θα πρέπει να έχει πάντα μαζί του σετ φαρμάκων αντιμετώπισης ενδεχόμενης αναφυλαξίας αλλά και σαφείς οδηγίες του πότε και πως θα τα χρησιμοποιήσει.

1. Σε περίπτωση διαγνωσμένης από αλλεργιολόγο αναφυλαξίας, το πρώτο σκεύασμα που πρέπει να χρησιμοποιηθεί είναι η αυτοενιέμενη (αυτόματη ένεση – στυλό) αδρεναλίνης. Ο τρόπος χορήγησης περιγράφεται στις εσώκλειστες οδηγίες, αλλά ο αλλεργιολόγος οφείλει να τις επιδείξει στον ασθενή και τους άμεσους συγγενείς του. Η εκπαίδευση στη σωστή χορήγηση είναι θεμελιώδους σημασίας. Όσο γρηγορότερα χορηγηθεί η αδρεναλίνη, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες επιδείνωσης της κατάστασης. Οι ενέσεις αδρεναλίνης κυκλοφορούν σε δύο δόσεις: των 150μg (για παιδιά βάρους περίπου 10-22 κιλών) και των 300μg (για μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες).

2. Αφού χορηγηθεί επί τόπου η αδρεναλίνη, ο ασθενής πρέπει να μεταφερθεί στο κοντινότερο νοσοκομείο ή κέντρο υγείας.

3. Στο δρόμο χορηγούνται τα υπόλοιπα φάρμακα του σετ αντιμετώπισης που είναι αντιισταμινικό και κορτιζόνη σε δόσεις που ορίζει ο αλλεργιολόγος. Επίσης, αν υπάρχει ιστορικό συμμετοχής και του αναπνευστικού συστήματος στην αναφυλαξία (π.χ. δύσπνοια, βρογχόσπασμος κ.λπ.) τότε χορηγούνται και δύο εισπνοές βρογχοδιασταλτικού (π.χ. Aerolin).

Αν ακολουθηθούν τα παραπάνω βήματα κατά μεγάλο ποσοστό ο κίνδυνος απομακρύνεται. Εδώ πρέπει να τονιστούν μερικά σημεία: πρώτον, σε περίπτωση αναφυλαξίας η αδρεναλίνη είναι το μόνο φάρμακο που θα γλιτώσει τον ασθενή από δυνητικά πολύ επικίνδυνες καταστάσεις.

Ο ίδιος ή οι συγγενείς του δε θα πρέπει να διστάσουν να τη χρησιμοποιήσουν φοβούμενοι ότι μπορεί να προκαλέσουν κακό. Ο κίνδυνος από τη μη χρησιμοποίησή της είναι πολύ μεγαλύτερος. Δυστυχώς αυτό είναι κάτι που ισχύει και για αρκετούς επαγγελματίες της υγείας (φαρμακοποιούς, νοσηλευτές, ακόμα και ιατρούς) οι οποίοι αντιμετωπίζουν την αναφυλαξία με ένεση κορτιζόνης.

Η ένεση κορτιζόνης δεν αποτρέπει τον θανατηφόρο κίνδυνο της αναφυλαξίας! Δεύτερον, η ένεση αδρεναλίνης πρέπει να γίνεται άμεσα και επί τόπου. Ο ασθενής λοιπόν θα πρέπει να έχει πάντα μαζί του, όπου και να βρίσκεται, ένα κιτ πρώτων βοηθειών με τα φάρμακα που προαναφέρθηκαν.

Τρίτον, υπάρχει ένα μικρό ποσοστό ασθενών (περίπου 15-20%) που παρουσιάζουν μετά από 6-8 ώρες από το πρώτο επεισόδιο δεύτερο που σπάνια είναι και μεγαλύτερης βαρύτητας. Γι’αυτό οφείλουν να βρίσκονται για τουλάχιστον 12-24 ώρες υπό ιατρική παρακολούθηση. Τέλος, μετά από μια απευκταία αναφυλακτική αντίδραση θα πρέπει να ενημερωθεί ο αλλεργιολόγος ώστε να ανανεώσει τα φάρμακα και ενδεχομένως τις οδηγίες υπό το πρίσμα των νέων δεδομένων.

3.2/5 - (15 votes)
Print Friendly, PDF & Email