ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ

Σε πολλές περιπτώσεις, δυστυχώς, ούτε το ιστορικό ούτε ο ενδελεχής εργαστηριακός έλεγχος αρκούν για να τεθεί διάγνωση. Τότε ο ιατρός καταφεύγει στην ακριβέστερη και «τελεσίδικη» μέθοδο που είναι η δοκιμασία πρόκλησης. Ουσιαστικά, εκθέτει τον ασθενή του στο αλλεργιογόνο που υποθέτει ότι του δημιούργησε πρόβλημα και αξιολογεί την αντίδρασή του σε αυτό. Δοκιμασίες πρόκλησης γίνονται κατά κύριο λόγο στην τροφική αλλεργία (τροφική πρόκληση). Με αυτές ο ιατρός αποδεικνύει την αλλεργία ή την ανοχή του ασθενούς του σε κάποιο τρόφιμο και έτσι αποφεύγονται οι χωρίς λόγο δίαιτες αποφυγής τροφών.

Επίσης στην αναπνευστική αλλεργία χρησιμοποιείται κυρίως η ρινική πρόκληση κατά την οποία χορηγείται μικρή ποσότητα συγκεκριμένου αλλεργιογόνου στη μύτη, παρακολουθείται η ενδεχόμενη αντίδραση και συσχετίζεται με αυτό.

Στη φαρμακευτική πρόκληση το αλλεργιογόνο που χορηγείται είναι το φάρμακο για το οποίο πρέπει να επιβεβαιωθεί η φαρμακευτική αλλεργία ή, αντίθετα, η δυνατότητα λήψης από τον ασθενή.

Τέλος, στην αλλεργία σε υμενόπτερα έντομα (μέλισσες και σφήκες), πολύ συχνά γίνεται η δοκιμασία νυγμού. Σε αυτήν, ο ασθενής που βρίσκεται υπό ανοσοθεραπεία υπόκειται σε εκκούσιο τσίμπημα (δοκιμασία νυγμού) από το υπεύθυνο έντομο προκειμένου να αποδειχθεί ότι η ανοσοθεραπεία του είναι επιτυχημένη και ο ιατρός να καθορίσει τη μετέπειτα πορεία του.

Από τα παραπάνω είναι σαφές ότι οι δοκιμασίες πρόκλησης ουσιαστικά συνίστανται στη χορήγηση δυνητικά επικίνδυνων για τον ασθενή αλλεργιογόνων. Για αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό να τελούνται αποκλειστικά από εξειδικευμένους Αλλεργιολόγους σε αλλεργιολογικά ιατρεία ή μονάδες κατάλληλα εξοπλισμένες για την αντιμετώπιση ενδεχόμενης αντίδρασης. Στα χέρια έμπειρων ιατρών οι δοκιμασίες πρόκλησης είναι ασφαλείς και πολλές φορές απαραίτητες για να τεθεί η διάγνωση που θα καθορίσει και την ορθή αντιμετώπιση του ασθενούς.

5/5 - (2 votes)
Print Friendly, PDF & Email