Η αλλεργία στα σιτηρά αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για τους παιδιατρικούς ασθενείς, κυρίως λόγω των ευρέων αποκλεισμών που επιφέρει στο διαιτολόγιο. Καθώς η αλλεργία στο σιτάρι αντανακλάται και στα υπόλοιπα δημητριακά (βρώμη, σίκαλη, κριθάρι), αλλά και επειδή μικροποσότητες από αλεύρι σιτηρών υπάρχουν σε αναρίθμητα συσκευασμένα προϊόντα, το παιδί είναι αναγκασμένο να ακολουθεί περιοριστική δίαιτα, με πολύπλευρες συνέπειες στην ποιότητα ζωής. Η συχνή συνύπαρξη στα ίδια παιδιά και τροφικής αλλεργίας σε γάλα ή/και αυγό είναι λογικό ότι επιδεινώνει περαιτέρω το πρόβλημα.
Παρότι το πιο προβεβλημένο αλλεργιογόνο των σιτηρών αφορά τη γλουτένη, η πραγματικότητα είναι ότι τα σιτηρά έχουν πολυάριθμα αλλεργιογόνα, περισσότερα από 30, τα οποία μάλιστα είναι ανθεκτικά στο ψήσιμο ή το μαγείρεμα. Έτσι, μπορούν να προκαλέσουν σχετικά ισχυρές αντιδράσεις σε περιπτώσεις τυχαίας έκθεσης του παιδιού, ακόμα και σε μικρές ποσότητες. Καθώς μάλιστα τα σιτηρά είναι εξαιρετικά διαδεδομένη πρώτη ύλη στην ελληνική και διεθνή κουζίνα (ψωμί, ζυμαρικά, είδη ζαχαροπλαστικής κλπ), είναι συνήθως υποβοηθητική για την σωστή ανάπτυξη αλλά και για ψυχολογικούς λόγους η κατανάλωση υποκατάστατων σιτηρών, από τα οποία παρασκευάζονται είδη παρόμοια με αυτά που είναι αναγκασμένο να αποφεύγει αυστηρά το παιδί. Σήμερα, στο εμπόριο κυκλοφορεί πλήθος προϊόντων με υποκατάστατα σιτηρών, στην κατάλληλη επιλογή των οποίων μπορεί να σας καθοδηγήσει ο γιατρός σας. Δυστυχώς, ιδιαίτερα διαδεδομένη είναι και η εμπορική προώθηση υβριδίων δημητριακών (πχ ντίνκελ, σπελτ, ζέα) ως ‘υποαλλεργικά’. Τα είδη αυτά είναι απολύτως ακατάλληλα για τους αλλεργικούς ασθενείς, καθώς τυπικά προκαλούν αντιδράσεις στους αλλεργικούς ασθενείς σε σιτηρά.
Η τροφική αλλεργία στα σιτηρά συνήθως εγκαθίσταται στη βρεφική ηλικία και μπορεί να διαρκέσει καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής ηλικίας, ακόμα και μετά την ενηλικίωση. Στα μεγαλύτερα παιδιά πάντως, και ιδιαίτερα στην εφηβεία, μπορεί να παρουσιαστεί ένας ειδικός τύπος αλλεργίας στα σιτηρά, όπου οι αλλεργικές αντιδράσεις πυροδοτούνται μόνο αν συνδυάζεται η κατανάλωσή τους με κάποια μορφή άσκησης – αυτή η μορφή αλλεργίας πολλές φορές είναι δύσκολο να εξακριβωθεί, αφού το παιδί καταναλώνει τακτικά σιτηρά χωρίς πρόβλημα, ενώ οι σποραδικές αντιδράσεις αποδίδονται συνήθως σε άλλα αίτια από τον μη-ειδικό ιατρό.